Mortfesto de Finnegan

: riverkuro, preter preĝejo “Eve kaj Adam”, de bordo kurba ĉe golfeto; fleksita, alportas nin per agrablaj cirkonstancoj kaj recikladeco, denove; alkastele “Howth” ĉirkaŭaĵa ekeĉo. ¹; Sinjoro Tristram, violisto de amantoj, sur la maro mallonga, ankoraŭ; estis revenonte el Amorica Norda en ĉi-flanken la malebena krutaĵ-; istmo, Eŭropo Minora, manprenbatali lian militon penizolatan ²: nek; ĉefulaj rokoj “Sawyer” ĉe la fluo “Oconee” troigis sin mem al ne-; ciganoj en distrikto “Laurens” kiam ili iris petante duoblan nombron; ilian tut-tempe ³: nek voĉo elfajra balgblekis muĝe, muĝe albapti; vin malpetruze: ne tiam, sed baldaŭ ĉasaĵoj poste, plej junul’; estis igonte blindan Isaakon ⁴: ne tiam, kvankam tute justas, fratinaj; petoluloj estis koleronte je du-unu nat-johano. ⁵ Putru iom da malto; fermentita per Ĵem aŭ Ŝen je arklumo kaj luksema finiĝo de ĉielarko; estis ekvidata per sonor-rondo en la akvo-vizaĝo. ⁶; La falo (bababadalgharaghtakamminarronnkonnbronntonner-; ronntuonnthunntrovarrhounawnskawntoohoohoordenenthur-; nuk!) de iama murrekta pliaĝulo estas rakontita frue en lito kaj poste; en vivo tra tuta muzika Kristana ministerio. ⁷ La granda falo malsupren; de muro kunportis malmulttempe la malbonkorpon de Finnegan,; eterna solida homo, ke ĝia ĝibkapo sendas senprokraste iun; nedemandanton pli okcidenten serĉante ĝiajn piedfingrojn tre tumultajn:; kaj ĝia suprenvers-voj-punkto lokas ĉe la frapo en la parko; kie oni restigis oranĝojn rustigitajn surverden ekde Dublino; unue amis Liffey. ⁸

: Kiaj disputoj ĉi tie de voloj kontraŭ maloj, sufokante diojn de; Ostrogotoj kaj Visigotoj! Brékkek Kékkek Kékkek Kékkek! Kóaks; Kóaks Kóaks! Ualu Ualu Ualu! Kaŭouauh! ⁹ Kie la pra-glav-uzantoj; ankoraŭ penas ekmastri etajn armilojn, grenadojn, kaj trafarantojn; katapultante balistikegojn ekstere el blank-knabojn de terkapo; “Howth.” ¹⁰ Alsieĝatejoj kaj sonoregondoj. Bienuloj, teruru min!; Sanglorantoj, ŝparegu! Armiloj sonoras kun alarmoj, abomeninda.; Kiliki-lik-ili, sonoregado. ¹¹ Kia sorto mortiga, kiaj kasteloj; ventolataj! Kiaj petitoj amas, delogitaj de kiaj uloj indaj,; absolvataj! ¹² Kia ver-sento por pajl-haro ilia kun kiaj fort-; voĉo de malvereco. Ho, jen, ĉi tie, iel etendite trafis la vesperon; la patro de malĉastadistoj sed, (Aj, miaj brilantaj steloj kaj; korpo!) ¹³ iel superarkita plej alta ĉielo la aŭguro de mola; reklamo! ¹⁴ Sed estis? Izoldo? Antaŭe kloakoj? La kverkoj malnovaj; nun entorfiĝas dum ulmoj eksaltas el kie kuŝas trituroj. Falus’ se; vi volus, sed vi devas leviĝi: ¹⁵ kaj neniam finiĝos ĉi tia; farso al sekularskribe feniksa fino. ¹⁶

Notoj / Notes